| Op verplaatsing naar Rotselaar |
| Hoe harder de regen gevallen heeft, hoe meer nieuwe gezichten we zien! Eentje die het koerspaard even op stal laat, en eentje die al véél bikers heeft zien passeren op foto & affiche, en het nu maar eens zelf wou proberen!
In Rotselaar koos de meerderheid toch voor de langste afstand, hoewel het al van bij het begin duidelijk was dat het geen licht verteerbaar tochtje zou worden. Doorslippen op de vele klimmetjes, stoempen in de enkeldiepe modder, naar beneden glijden in plaats van rijden: alles werd ons deel! Een pluim voor Koen – nieuw gezicht, webmaster én affiche-ontwerper – dat hij niet geplooid heeft, en de aan de verleiding kon weerstaan om de kortste vluchtweg richting finish te nemen. Als modderdoop kon dit tellen… 😯 Zonder remmen en goed doorregend bereikte iedereen na drie uur de finish… waar twee van hen zich nog even een witte ridder op hun stalen ros mochten wanen: een bende okselfrisse dames had er niet beter op gevonden dan nog maar eens te bewijzen dat BMW volledig fout zit met z’n achtertractie… en ja, als goed opgevoede jongens moesten we toch tonen dat we dat varkentje wel zouden wassen! * En dan ga ik nu nog snel enkele Actimelletjes achterover slaan vooraleer ze slecht zijn! * Noot van de redactie: na veel vijven, zessen en opnieuw een vuile broek, toch maar de verzekeringsmaatschappij gebeld 😛 |
| Thuis de 37km eens uitproberen … |
| Het was al lang geleden maar we mochten nog eens ons regenfrakske aantrekken. De mannen van “rond de kerktoren” zouden de TT-37km eens controleren op oneffenheden en ondertussen wat fotokes nemen voor allerhande doeleinden … 🙄
Aan de kerk stond trouwens nog een bekende, die 45, of was het 58km zou afhaspelen? Maar wie haalt het nu in godsnaam in zijn hoofd om bij zo’n hondeweer fotokes te nemen? Oh af en toe de lens kuisen dat moet toch lukken zekers? Ja hallo, niks van dit alles. Resultaat, de helft voor de vuilbak. Precies een reiger die met diarree mijn gezichtsveld belemmerd. Of is dit de representatie van “De Hel van Weit”?? Och als bepaalde artiesten vliegende katten als kunst catalogeren, dan heb ik hier echt goud op mijn PC staan. De sponsors zullen mij dankbaar zijn. En de tocht, tjah nat hé. Blij weerzien van de Steve, nu nog den Denis … De Chris moest ook nog eens de grond kussen (het moet niet altijd dezelfden zijn hé) terwijl ik hem stond op te wachten op een andere plaats voor een fotoke (aquarelleke). Dus wederom geen didactisch materiaal. De Hans daarentegen kon na de zandstrook (waterstrook) zijn nieuwe achterrem wel tot tegen zijn stuur trekken. Hadden die te veel zand of te veel lucht gesnoven onderweg? Had een déjà vue gevoel. Enfin, eind goed, al goed en zelfs 1 foto zonder spatten :
|
