Daverdisse

Vorig weekend trokken heel wat KWB’ers een weekendje naar Daverdisse, een dorpje in de Ardennen, aan de Haute-Lesse meer bepaald. Met enkele bikers (Werner, Peter en ik) sloten we zondagochtend aan bij Luc en Chris, om in de omgeving een tochtje te rijden.

Het weer zat alweer niet mee… alles was ’s nachts weer stevig nat geregend, en zondagochtend bleef het maar miezeren… maar toch, de afwezigen hadden ongelijk! De ondergrond is er redelijk rostachtig, dus nauwelijks diepe modder, en de regen… tja, regenjasje aandoen hé8-)

Peter had de standaard “blauwe” route van 31km wat gewijzigd, en er een culturele pitstop aan Le Monument du Maquis aan toegevoegd. Eerst wat opwarmen op het asfalt, om dan meteen een stevige offroad klim aan te vatten, 2km met een hoogteverschil van 150m, die ons op het hoogste punt van de tocht zou brengen… het vervolg zou dus alleen maar afdalen worden…  😕

Afdalen deden we zeker, maar er zaten ook nog enkele stevige kuitenbijters in, en met onze zijsprong naar dat beruchte monument kregen we al een eerste voorproefje van de technische stukken die nog zouden volgen: eerst een afdaling langs trappen, en dan weer omhoog langs nog véél steilere trappen – dat werd dus een kort draagstuk, dat niet zou misstaan in de een of andere Ardeense raid. 😯

Terugkeren deden we met een prachtige passage door één van de vele uitgestrekte bossen die de streek rijk is: beekjes klaterden over het pad, in de diepte zagen we de Our liggen, en ergens midden in dit bos mondde dit riviertje uit in de Lesse… daar is dat nog maar een smal riviertje, maar toch al breed genoeg om er niet meer met de fiets door te tsjokken. Gelukkig  lag daar ook een brug – die moesten we over, natuurlijk! Aan de overkant raakten we het spoor bijster – dan nog maar eens die brug over, en jawel: ergens verscholen in het struikgewas begon een technische singletrack, vlak naast – soms zelfs in – de Lesse. De eerste honderd meter was dat meer wandelen dan fietsen, maar daarna was het goed sturen om de rotsen en wortels over te raken.

Nog een laatste asfaltklim scheidde ons van de aankomst – waar een warme douche & lekkere lunch ons stond op te wachten. Na de innerlijke mens versterkt te hebben, met een toast op Peters verjaardag, deden we nog een poging tot groepsfoto (waarvan we nog steeds niet weten of deze nu wel of niet gelukt is 😉 ) en keerden we huiswaarts.

Conclusie: een plezante uitstap voor iedereen – voor sommigen een Ardennenrit in de genieten modus, voor anderen een verrassende eerste kennismaking.

Zondag 2 juni trek ik bij goed weer naar Lesve, in de provincie Namen, voor een tocht van  40 tot 80km, met weeral een pak hoogtemeters. Ik laat later deze week nog weten of en wanneer ik vertrek, via een reactie op dit bericht – als je interesse hebt om mee te gaan, hou dan onze website in de gaten!

Natuurlijk kan je ook een tochtje rond de kerktoren rijden: afspraak om 9u00 aan de Weerdse kerk.