’t Was even wachten op een verslag, een nieuwe woning groeit nu eenmaal niet vanzelf, maar Luc zette mij al goed op weg:
Kampenhout bracht het jong veulen nog eens naar boven, met zo veel volk aan de start kan een mens al eens anoniem wegglippen. Niet zo fluks meer als vroeger, maar met de trukkendoos open gaat het nog wel. Het verhaal van jager en het wild, wie en wanneer is men jager of het wild. Of wanneer denk je het wild te zijn en ben je juist de jager?
Peter, die moet wel even gedacht hebben dat alle jagers blind waren, want als argeloos wild stonden ze met twee te wachten voor z’n deur, maar ei zo na liet de hele club deze prooi links liggen… gelukkig was er Hans nog om ons er op te wijzen dat de prooi rechts lag… Peter en Guido dus toch nog mee op pad!
Inderdaad veel volk, meer dan de helft koos voor een kortere afstand, en een man of zeven voor de langere – Bruno & Jan glipten nog net door het eerste rood licht en zagen we pas aan de eindmeet terug… de andere vijf verging het minder goed: Gunther had een collega van de Sempstse Duvels, Geert, kunnen overtuigen eens met ons mee te rijden, maar op één van de weinige modderige stukjes schoof hij onderuit, tegen een boom… een klaplong was zijn deel, en we konden met de nodige moeite op zoek naar eerste hulp, wat ook lukte na een passage door een verlaten tuin en wat aanbellen in een slaperige wijk. Nooit leuk om zoiets mee te maken, en we wensen Geert een snel herstel!
Met vier man de tocht verder gezet – geen verrassingen op dit door en door gekend parcours, maar wel fantastisch dat het zo laat op het jaar nog zo warm én droog was!
Na zoveel onzin… (van Luc dan 🙂 ) nu serieus: op zondag 9 november vertrekken we om 8.30 uur richting Humbeek om aldaar de kilometers naar keuze (30, 40 of 55) te kiezen. Tot zondag, hopelijk even veel volk!