Bootje komt zo…

Wat een volk aan de kerk, … liefst 22 man uit alle windstreken streken daar neer, nochtans het weer was niet veel belovend. Of was dat nu net de reden en wou menig man en vrouw eens wat lekkere modder toestanden ipv zomers stof? Nu zat ik wel met een probleem want in het bootje was maar plaats voor 10 man dus zouden we de oversteek 2 x moeten doen.

De rit ging dus via Houtem richting Kazerne Majoor Housiau, en daar viel het eerste slachtoffer al. Alexander was de eerste, maar niet de laatste met een lekke band. Eerst het ventiel wieltje niet los krijgen en dan een nukkige velg die de buitenband niet wilde lossen. Een paar km verder was het de beurt aan Guido maar dat ging dan weer iets vlotter.  Dimitri zou het derde slachtoffer worden met weeral een nukkige buitenband.

De brug over de Woluwelaan bracht ons tot in de plezierhaven van Vilvoorde waar de overtocht met een veerpond voor het nodige verrassingseffect moest zorgen. Dat verrassingseffect was vooral bij de kapitein te merken. Een Nederlander die verbaasd uit zijn kajuit kwam kijken en zei:”wat een bende zotten krijg ik nu over de vloer”? Hij nam zowaar zijn iPad bij de hand om alles op de gevoelige sensor vast te leggen. En toen ging het volle gas richting de overkant.

In het Kollintenbos was het nog wat zoeken om wat paadjes te vinden maar dat kon zeker de pret niet drukken. We eindigden met de single track op de heuveltjes langs de Zenne en heel wat modder later was het hoog tijd om huiswaarts te rijden! Deze gaan we nog eens doen (met minder platte banden dan).

Slechts drie man was zot genoeg om met de fiets naar Rotselaar te bollen, daar een toertje van 50km af te haspelen, en weer naar huis te peddelen.

Droog maar bewolkt, dat was de voorspelling – en één van de twee was juist! 🙂 Het was dus niet droog… onder zachte regendruppels naar Rotselaar – eens ingeschreven minderde de regen gelukkig, maar al vanaf de eerste singletrack was het duidelijk: het parcours lag er vettig en glibberig bij. Viel dat in de eerste vlakke kilometers nog mee, dan was het op de Wijngaardberg – aka de Sven Nys berg – te Wezemaal serieus slingeren in de afdalingen, met de billen dicht… Hier en daar doorkruisten we ook al eens een plas waar een bootje welgekomen was… dan toch beter met de thuisrijders mee op pad gegaan?

Conclusie: de eerste echte wintertocht was er eentje om “U” tegen te zeggen – dat belooft voor de rest van de winter! En de fietsenmaker zijn kassa zal ook weer rinkelen!

Volgende week gaan de uitrijders naar Scherpenheuvel – nee, niet te voet, en nee, ook niet naar den basiliek – maar naar de sporthal waar de startplaats van de toertocht (25-39-48km) van MTBC Messelbroek gelegen is. Afspraak zondag 23 november, 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders die pakken misschien de bike, maar misschien ook weer een ander transportmiddel – de trein, het vliegtuig, de vrachtwagen? Benieuwd? Om 9u00 aan diezelfde kerk.