teveel schrik van de vuile fiets, te slecht weer of de roep van de warme lakens. De laatste weken waren er niet veel MTB’ers aan de Weerdse kerk. Eenzaam tussen al de wegmannen, het deed niet veel deugd aan mijn wielerhartje. De meewarige blikken en ook de vraag om eens met de snelle mannen mee te rijden deden mij ertoe verleiden om vaandelvlucht te plegen. Het deed eens goed om tussen de mensen te fietsen. Het helpt ook om mee te praten na de tocht en aan de toog. De zuivere snelheid deed soms pijn en het fietsen in groep deed wat raar, maar het was wel tof en geen kuiswerk achteraf!
Niet dat we de MTB aan de kant schuiven maar we zullen toch meer op de racefiets terug te vinden zijn.
Tot op één van de volgende zondagen.