De Man Met De Hamer!

Ooit al de man met de hamer tegengekomen? Ik nu wel! Een beetje figuurlijk… maar vooral zéér letterlijk… maar daarover later meer…

Voorbije zondag trokken we met z’n drieën naar Rillaar: Raf met de fiets tot ginder, de rest met de auto. Dimi zal er enkele weken niet bij zijn… een val van de ladder houdt hem uit het zadel – maar Jimmy is een waardige vervanger  🙂

Om de marathons in mei en juni wat voor te bereiden kozen Raf en ik voor – inderdaad – de marathonafstand van 78km, Jimmy liet die extra lus van 20km links liggen, en koos aan de 1ste bevoorrading voor de kortere afstand.

Het moet gezegd worden: de Rillaarse bikers hadden tijd en moeite gestoken in hun parcours! Natuurlijk veel pittige klimmetjes en leuke singletrack die we al kenden uit één van onze vele tochten in deze streek, maar mooi in elkaar gepuzzeld en aangevuld met enkele tracks op privéterrein die de nodige stuurmanskunst vereisten – slechts zelden kom je op een tocht in Vlaams-Brabant afdalingen tegen waar je je traag en precies door de haarspeldbocht moet wringen!  😕 Bovendien was alles goed berijdbaar, op enkele korte natte of modderige stroken na, en was het eindelijk korte-broeken-weer 😎 – en toen de zon er tegen de middag doorkwam zelfs korte-mouwen-weer… maar die lagen helaas nog thuis.

Maar ik ging het hebben over de man met de hamer… Raf ontsnapte eraan, maar zo’n 10km voor ’t einde begon bij mij de vermoeidheid toe te slaan… en daar stond hij dan: de man met de hamer, in ’t echt! ’t Is te zeggen: een oude kerel (ja, nog véél ouder dan Luc 😛 ) met een wandelstok, die al van ver begon te roepen dat een nochtans duidelijk afgescheiden paadje tussen zijn tuin en die van de buren géén openbaar paadje was! Zijn stelling zette hij kracht bij door tijdens de passage langs dat paadje een tik uit te delen met z’n wandelstok op mijn hoofd en schouders! Gelukkig dragen we een helm… maar toch: bij het ontweken van de wandelstok, schiet ik uit de klikkers, en die onverwachte beweging doet de dijen in een kramp schieten! De man met de hamer dus – letterlijk en figuurlijk… en dan moesten we de konijntjesberg nog eens over!

Eind goed, al goed, zonder verdere schermutselingen de finish gehaald, en nog even zitten nagenieten op het zonnige terras, en dan weer huiswaarts om voor het eerst dit jaar mijn oerinstincten boven te halen en een stukske vlees op de gloeiende kolen te smijten (voor de slechte verstaander: met een rooster tussen het stukske vlees en de gloeiende kolen).  😎

Volgende week zondag 21 april is er een toertocht in Tangissart (Waals-Brabant, naast Genappe): een zeer mooie tocht van 31, 51 of 71km (die laatste afstand ook als chrono te rijden), met héél wat hoogtemeters! Ik ga er alvast naartoe, maar vertrek zéér vroeg (iets na 7u00) omdat ik op tijd terug moet zijn voor een familiefeest. Zoals je aan het begin van dit bericht kon vernemen, is Dimi enkele weken buiten strijd, en zal Raf zal er zondag hoogstwaarschijnlijk niet zijn – heb je zin om te gaan, kom dan om 8u00 even langs de Weerdse kerk, maar zorg in elk geval voor eigen vervoer want de kans is klein dat er nog gegadigden zullen staan.

Of je kan gewoon met de thuisrijders meerijden: naar goede gewoonte, afspraak om 9u00!

De winter zit er eindelijk op, de modder is bijna helemaal opgedroogd: geen excuses meer om de bike op stal te laten!