Vier man aan de kerk, op een mooie zondagochtend. Met de wagens naar het “hoogste punt” van Pellenberg, maar parkeren mocht niet op dat hoogste punt – dus al meteen een kuitenbijtertje om aan de start te geraken. Daar zagen we Bruno zitten, al lekker nat in het zweet door de rit Weerde – Pellenberg, die iets langer uitviel dan verwacht! 😯
De eerste helft van de tocht was knap – zo nu en dan een glibberige klim, en natuurlijk modderige en gladde paadjes, maar we zaten veel in ’t bos, en ’t was bij momenten echt mountainbiken. Jan, die staat al scherp nog voor het zomerseizoen begint, was niet bij te houden. Samen met Dimi, Gilles & Bruno hielden we een iets rustiger tempo aan – al had Bruno zo nu en dan een magisch stokske nodig om de modder van zijn fiets te schrapen!
Na de eerste bevoorrading zaten we meer in ’t veld… met alle gevolgen van dien: onbeschut, een koude wind op kop, een iets te saai parcours, en bagger tot aan de trapas… Terwijl mijn motivatie ergens in de modder was blijven steken, zag ik Gilles en Bruno langzaam maar zeker wegrijden. Dimi zat ondertussen te worstelen met een loskomende traparm, en koos voor de shortcut naar de aankomstlijn… geen slecht idee, want de laatste klimmetjes waren nauwelijks te berijden: langs de Koebos klim (zie foto, in betere tijden) zouden zelfs de koeien niet meer omhoog willen gaan, maar wij mochten het met de bike doen! 🙄 En de naam van de laatste klim – Hoogste Punt – hadden ze beter veranderd in Vettigste Punt! 👿 Hoe vettiger, hoe prettiger, luidt het gezegde, maar tegen het einde was de pret er toch wel een beetje af…
Zondag 9 februari trekken we naar Oud-Heverlee – deel drie van de Leuvense trilogie, en hopelijk neigt de staat van het parcours eerder naar Huldenberg dan naar Pellenberg. In Oud-Heverlee schotelt MBC De Zoenk ons tochten van 25, 35, 45, 55 en zelfs 65km voor, met 300 tot 800 hoogtemeters. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.
De thuisrijders zullen het een tijdje zonder Peter moeten stellen: geblesseerd tijdens de skivakantie… in de auto!? 😥 Dus weeral een vrijwilliger gezocht om de groep op sleeptouw te nemen! Afspraak zoals elke week om 9u00 aan de kerk te Weerde.
Eenzaamheid!
een beetje stoef , we zijn altijd met tenminste 10 bikers, sprak ik mijn zoon toe, stonden we daar alleen in het bushokje. Met de wind rond de kerktoren konden we het wel een klein beetje begrijpen. Aloewel een MTB’er toch ’t een en ’t ander aankan!
Ikke dan achter een atletisch lichaam mijn tong in de spaken gereden, geen lekke band die me kwam redden, geen Peter die op z’n GPS de weg moest zoeken. Geen enkele rustpauze was me gegund . Stoempen, stoempen en stoempen was het enige dat kon om recht te blijven. Later op de namiddag was het mijn psyg. die me boven water kreeg. Maatje 38 en cupmaat B, dat helpt!!!
Luc.