9u, aan de kerk, weer heel wat bedrijvigheid en een 15-tal man met meestal een MTB en hier en daar een krom stuur. Ook de papa van Gilles, Vincent was van de partij om een tourke te doen.
Luc had al zijn planneke mee van “De Hel, versie 2014“, terwijl iedereen nog op het succes van 2013 teerde. Ik dacht eerlijk gezegd dat hij aan het grappen was maar ik had beter moeten weten. Je hebt rappe, hele rappe en dan de Luc. Het is zelfs al een beetje gedigitaliseerd, dacht ik 
Na wat getreuzel over al dan niet 2014 mee te verkennen verkoos ik om toch maar mijn tourke richting Vossenberg te rijden. Terug had ik beter moeten weten, “De Hel” zou zich tegen me keren! Het begon pas echt langs de Dijle in Muizen, een nieuw laagske onverhard hadden ze aangebracht en ik mocht stoempen al wat ik wou, het ging niet meer vooruit. Niet ongewoon, maar iedereen stak me voorbij alsof ik aan het filmen was 🙄 en toen ik naar mijn achterband keek wist ik het al, veel te plat … Ik bengelde ondertussen helemaal achteraan en riep nog “RECHTSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS” maar nee hoor, in de wind horen ze niks. Behalve één iemand, onze nieuweling, die had het gehoord en keerde terug. Die ook uit volle borst “‘T IS LANGS HIERRRRRRRRRRR“, allemaal zoden aan de dijk, boter aan de galg, whatever…
Eerst wat lucht in die band pompen en ondertussen zou er wel iemand die Rode Ridder (ik was in ’t rood) missen en merken dat er geen links-rechts-rechtdoor meer komt zeker en als een Pater Familia terugkeren? Ijdele en tevergeefse hoop helaas. Vincent en ik nog wat achterna bollen maar al helemaal geen spoor meer aan de horizon. Soit, dan maar met twee verder, geen probleem, tot na een uurke fietsen en op de Vossenberg een troep MTB’ers vanuit tegenovergestelde richting ons tegemoet kwam. De roedel was weer kompleet maar lang mocht dit niet duren: 100m verder Alexander plat – die wacht nog altijd op zijn nieuwe fiets denk ik.
Efkes nieuw bandje er in en we konden weer samen verder. Maar sommige “alfareu’s” hadden tijd in te halen precies, en reden hun eigen koers maar verder. Bij de eerste splitsing was het weeral prijs, ik reed naar rechts, Kathleen “stood by her man” en keerde terug, en toen waren we met 4. Voor mij geen probleem maar een klein overleg op voorhand ware handig geweest. Iedereen mag voor mij rijden zoals hij wil, hoe snel of traag hij wil, maar duidelijke afspraken maken, beste vrienden. Ik begrijp dat dit met 15+ man moeilijk wordt maar aan de kerk moeten we misschien afspreken wie wat doet. Op de “poef” rijden, een uitgestippeld toerke rond de kerk, of mee met de wolven 😉
Voor diegene die toch nieuwsgierig zijn waar 15, dan 2, dan terug 15 en dan 4 man en 1 vrouw gereden hebben klik hier.
Tot volgende week, Peter!
’t Was mijnen dag niet, zondag…
’t Begon al met mijne smartphone… als ge daar een alarm op instelt, moet ge niet alleen het uur instellen, maar ook de dag… eventjes over het hoofd gezien, en ja, pas om 20 minuten voor acht wakker geworden… 🙄 Ne smartphone die echt smart is zou toch beter moeten weten… 🙂
Den Dimi nog een SMS gestuurd, maar ze waren al gaan vliegen,  toen ik om 8u12 dan toch aan de kerk verscheen… geen andere laatkomers, dus ik meteen door naar Tervuren, voor de Vossem MTB Classic georganiseerd door de mannen van de Voervallei.
Het langste toerke was 50km – niet zo veel, maar hoewel er nauwelijks echte baggerstukken in zaten, lag ’t er toch lekker zwaar bij en hadden de mannen van Vossem +/- 800hm’s bij elkaar weten sprokkelen… door een sluimerend virusje in de neus, voelde ik mij verre van fris en ging de hartslag bij elke klim meteen de hoogte in… om daar ook veel te lang te blijven… ’t was op de tanden bijten dus! 👿
Na een kilometer of 10 kwamen we aan de plek waar Dimi vorig jaar het nut – of beter de onzin – van een spijkerband leerde kennen… we moesten er nog even mee lachen, maar wie laatst lacht, best lacht, want nog geen 100 meter verder hoorde ik PPPFFFFF… op 2 seconden mijn achterband leeg, en ik kon er een 10cm lange roestige nagel uit trekken: langs onder er in, langs de zijkant er weer uit. Daar is geen tubeless band tegen bestand… 😥 bovendien was ik in mijn haast een binnenband vergeten, maar Raf kon gelukkig reddende engel spelen.
Zonder verdere miserie (dacht ik) de eindstreep gehaald, al vond ik wel dat er een vreemd slagske in mijn wiel zat. Ferm wintertochtje, daar in en rond Tervuren, veel en soms steil klimwerk, enkele mooie afdalingen, en een vlotte organisatie met veel volk.
Thuisgekomen, nog wat smeersel op de ketting, de remmen even reinigen, en wat stel ik vast: een gebroken spaak… 😥 dat vreemd slagske is meteen verklaard… Tja, we weten weeral waarvoor we werken, zeker? 😕
Ah ja, en maandagochtend 7u00, ging mijn alarm alsnog af… gelukkig stond er nog eentje op 6u15, anders was ‘k ook al te laat geweest op ’t werk 🙄
Volgende week zondag 15 december gaan we ons nog eens meten met de Antwerpse koerskonijnen: een vlakke rit in Zoersel, van 30km of 45km. Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.
De thuisrijders, al dan niet in twee groepen, vertrekken om 9u00 aan diezelfde kerk.
Tja,
Bartje, ge waard waarschijnlijk jaloers op mijn ferme ‘spijkerbanden’ van vorig jaar dat ge dacht: “ik monteer in-situ (direct ter plaatse) mijn eigen spijkerband” !
Tja, ’t zal verkeren zij Bredero 🙂
Misschien was het wel ne spijker van u, die ge vorig jaar in colère hebt weggesmeten? 🙂
Ne mens, een gids dus, steekt daar ook zijn tijd in. Wegens ook eens een tochtje te hebben uitgestippeld in vervlogen tijden weet ik dat . Gelieve de gids te volgen!!! En indien de leider niet op kop rijdt ….. wachten , zijn bandje oppompen, over zijn kopje aaien en vragen langs waar de tocht verder gaat!!!!!