Geen nieuws op de webstek, dus trok den deze op kousevoeten naar de kerketoren om de eenzamen op te vangen. Een week te laat om een verloren ziel op te vangen denk je dan, in m’n hart is het altijd Kerstmis. Een kinderhand is gauw gevuld!
Eerst geen ballen te zien rond de kerk, dan enkele slingers en een ster maar op het verkeerde vehikel. Slechte keuze zou later blijken!
Meestal komen er slechte mensen uit een camionnetteje gesprongen, slechte bedoelingen, je weet wel. Deze zagen er vredelievend uit en vooral, ” ze kwamen van verre”!
Na de regenval van de dag ervoor was het uitkijken op het terrein, na een korte kennismaking viel het erg goed mee. Een beetje slibberig maar tof om te rijden. Enkel het hellebos had last van zeeverschijnselen. Geen strandballen of kastelen, wel een zeebreed watervlak. Om geen natte voetjes te krijgen moet je echt geen Mozes heten, de gids volgen is soms genoeg!
Zondag 11 januari kom ik zeker langs de kerk om 9 uur, een feestje om 12u noopt me wel van om elf uur er terug te staan. Wie gaat deze 2 uur bike uitnodiging aan???!!!
Luc
Na enkele weken van schilderen, schuren en schrobben, een ritje of vier met de verhuiswagen naar m’n nieuwe stekje en tot slot nog een weekje werk om alle dozen uit te pakken, hoorde ik vreemde geluiden in die splinternieuwe garage… Was het de pomp van de regenwaterput? De waterverzachter (ah nee, want die moeten ze nog leveren… grmbl… 👿 )? Nee, het was mijn bike die nog eens naar buiten wou! 💡
En zo geschiedde – op een koude maar droge zondagochtend reed ik niet meer in zuidoostelijke richting naar de Weerdse kerk, maar in noordoostelijke!
Met z’n vieren – Bruno, Raf, Dimi en ondergetekende – reden we met de bike naar de Londerzeelse Palmvelden. Raf wist ons te vertellen dat de organisatoren gemeld hadden dat de plaatselijke beek gelukkig weer binnen z’n oevers was getreden… 😯 En inderdaad, de paadjes waren weer zichtbaar, al waren ze glibberig en was het soms een kunst voor de biker en de bike om niet zelf binnen de oevers van de beek te treden! En in dergelijke modderige omstandigheden is een stukje asfalt welgekomen, maar ook daar was het door de ijzel soms balanceren op een slappe koord!
Drie weken op geen pedaal meer gestampt… dat liet zich voelen. Bij de splitsing kozen Dimi en ik voor de kortere rit van 35km – die 35km met nauwelijks hoogtemeters was al zwaar genoeg. Raf en Bruno gingen nog wat spelen op de Brussegemse ploeterhellingen en reden de volle 54km uit.
Geen fris bruin patersvocht deze keer aan de finish, maar een lekker warm groen(te)vocht, om niet volledig stil te vallen tijdens het ritje naar huis. Gelukkig kwam het zonnetje eindelijk wat op sterkte, zodat het dan toch geen lijdensweg werd – moe maar voldaan, met 77 (of 92) km op de teller, konden we in onze zetel ploffen…
Bart
Volgende week zondag 11 januari kunnen de eenzame zielen, kerstballen en slingers nog eens met Luc op pad. Vertrek om 9u00, voor een tochtje van 2 uur. Goed op tijd voor het BK veldrijden!
De ossen, ezels en andere kerstfiguren kunnen met de bike op de auto naar Bierbeek, voor 25km of 45km van het betere baggerwerk. Korte afstanden, maar dan zijn ook deze bikers op tijd voor datzelfde BK. Vertrek om 8u00!
Van donderdag tot zaterdag valt er stortregen & motregen en gaat het ook nog miezeren – zondag gelukkig weer droog, nu maar hopen dat de beken binnen hun oevers blijven!