teveel schrik van de vuile fiets, te slecht weer of de roep van de warme lakens. De laatste weken waren er niet veel MTB’ers aan de Weerdse kerk. Eenzaam tussen al de wegmannen, het deed niet veel deugd aan mijn wielerhartje. De meewarige blikken en ook de vraag om eens met de snelle mannen mee te rijden deden mij ertoe verleiden om vaandelvlucht te plegen. Het deed eens goed om tussen de mensen te fietsen. Het helpt ook om mee te praten na de tocht en aan de toog. De zuivere snelheid deed soms pijn en het fietsen in groep deed wat raar, maar het was wel tof en geen kuiswerk achteraf!

Niet dat we de MTB aan de kant schuiven maar we zullen toch meer op de racefiets terug te vinden zijn.

Tot op één van de volgende zondagen.

De voorbije zondagen hadden we al veel smurrie gehad, de onverwachte dooi na een paar dagen vriesweer deden sommige wegjes lijken alsof er 10 kabouters aan onze wielen trokken.  Dan maar een soft versie van een MTB rit. Effe opwarmen langs de Zennedijk om dan het Hazewinkelbroek op te zoeken.  Over de blauwe bruggen langs de Dijle naar de put van Walem om  daar rond het fort te trekken.  Ook de Netedijk kon niet ontbreken op onze tocht. Dijk en waterkant, putten vol met water,een mooi decor om een traject uit te stippelen. Laveren langs de bescherming tegen overstroming om ergens een verbinding met de overkant te zoeken. Water en mensen! Waterlanders!

Zien we jou ook nog eens op zondagmorgen?

Code oranje , code rood. Onze weerman en weervrouw waarschuwden voor  gladde wegen. De roep om lekker in bed te blijven, koffiekoeken te gaan halen en rustig te ontbijten, was heel groot.

Niet veel animo op de afspraak, enkele goed tegen de kou beschermde wandelaars. Deze hadden zeer verstandig hun stalen ros op stal gelaten. Een zeer bedrijvige man, klaar voor zijn expeditie naar de bakker, keek bedenkelijk naar zijn schoeisel en naar het gladde wegdek. Behouden thuiskomst man!

Op brede banden lukt het op deze ondergrond veel beter, bandenspanning naar beneden tot 1.5 bar en voorzichtig op stap. De blikken van de zeldzame stapper sprak boekdelen, ik kon veel moed gebruiken om me te motiveren. Met mezelf op pad, mijn eigen aanmoedigen: goe bezig! Tempo! De strijd was genadeloos, geen meter kon ik afstand nemen, geen demarrage kon soelaas brengen. Op de iets meer technische stukken kwam ik geen meter dichterbij! Blijven gaan! Berekend risico, dat wel, niks hielp. Dan maar de strijdbijl begraven en op een mooie cadans langs de Zenne terug.

Afspraak om 9 uur aan de Weerdse kerk.

Het zijn moeilijke weken om te gaan rijden. De feestdag op een zondag, diverse feesten in de nabijgelegen momenten. Dan maar op een verloren maandag de bike op voor een kopie van  een vorige tocht. Het bos in Kortenberg, altijd de moeite waard!  Het beetje regen had het iets vettiger gemaakt en daarbij een verkeerde bandendruk deed het meer glibberigger maken dan gewenst. Op kousenvoeten door de bochten dan maar, voor een behouden thuiskomst!

Regelmatig ga ik proberen om iets te posten, deze blog is nog niet helemaal dood. De afspraken voor januari zijn gemaakt dat kan je lezen via de whatsapp groep.

Mag ik jullie warm maken voor het volgende: op 8 januari 2017 ga ik samen met de organisatoren de petitie voor veiliger fietsverkeer afgeven bij minister Weyts. Afspraak om 12 u op de parking van het provinciaal domein van Huizingen. Met de fiets of te voet, van harte welkom!