Lang getwijfeld, maar uiteindelijk toch niet naar Pellenberg gegaan… er was mij toch iets te veell regen en sneeuw uit de lucht gevallen de voorbije dagen! Dimi dacht er net hetzelfde van, en samen besloten we de thuisrijders te vervoegen… nu ja, veel volk was er niet – Stef en Johan, al de rest had geen zin, of zat in betere (ski-)oorden!

Niemand had een tochtje voorbereid… ik gaf dan maar een voorzet: Hooiberg, tussen Rijmenam en Haacht? Goed idee, zei Dimi, en hij begon te freewheelen – je vraagt je soms af waarom hij nog een GPS toestel nodig heeft? Langs ongekende paadjes en landelijke wegels reden we richting Haacht, om op Hooiberg onze techniek nog wat bij te schaven, waarna we op de Dijle-dijk wat konden recuperen om nog wat singletrack tussen de dennebomen te Rijmenam aan te vallen. Tot dan lag alles er redelijk bij… nat, maar wel berijdbaar… helaas moesten we wat velden – of beter: vijvers – doorklieven om tot in Mechelen te geraken, waar het dan begon te regenen en smeltend te sneeuwen… en van dat laatste word je niet alleen kletsnat, maar krijg je het ook nog eens ijskoud!

Als verzopen kiekens stoempten we onszelf terug richting Weerde… en om de miserie helemaal compleet te maken, kreeg ik op de terugweg naar Eppegem nog eens een lekke band… na een goede kilometer zo goed als op de velg gereden te hebben, kon ik eindelijk dat warme bad inspringen – al deed ik vrouw en kinderen schrikken met mijn oerschreeuw toen mijn bevroren tentakels contact maakten met het warme water!

O ja, en mochten jullie willen weten wat Raf en Bruno zo al uitgespookt hebben… wel, die reden gezellig naar Pellenberg met de bike, haspelden daar de langste tocht af, en reden dan ook nog eens terug! In totaal 120km, in barre omstandigheden – straffe kerels!

Volgende week zondag 8 februari gaan we nog maar eens naar de heuvels achter Leuven: met als uitvalsbasis Oud-Heverlee richt De ZoeNK voor de 16de keer een toertocht in, met de keuze tussen 25, 35, 45, 55 en 65km, met ook weer flink wat hoogtemeters! Het is nu al een hele week “redelijk” droog… hopelijk blijft dat ook zo op zondag! Afspraak om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders gaan een uurtje later op pad, om 9u00 – Peter zal er nog steeds niet bij zijn, maar dat zal hen niet tegenhouden!

De modder en nattigheid begint zijn sporen na te laten! Ten eerste: slechts drie man op het appel. Ten tweede: ons verstand begint ge-mud-washed te worden, want in al onze overmoed kozen we voor de volle 65km! En ten derde: bij de eerste klim merkte ik dat mijn derailleur wat haperde… en lap, nog geen 10 minuten onderweg, en de ketting lag al achter de cassette! Handig ook, zo van die pinnetjes aan de cassette die de ketting moeten tegenhouden… minder handig weliswaar wanneer de ketting ook achter die pinnetjes raakt! Maar kom, na wat prutswerk konden we verder…

Nu ja, verder… een paar km later zette Raf wat kracht op de pedalen, en krak… de ketting niet in twee, maar in drie! Drie amateur-mecaniciens en twintig minuten waren nodig om Raf’s bike om te vormen tot een 3-speed – Raf deed nog een poging om van Huldenberg tot Weerde te fietsen, maar na 7km alweer een krak… Véronique mocht opdraven om Raf te depaneren!

Dimi en ik gingen verder, en hoe verder we kwamen, hoe vettiger het werd – de met sneeuw bedekte paadjes die er eerst nog hard bevroren bij lagen, veranderden in glibberige glijbanen… de bike kraakte, het mannetje er op pufte, want de ondergrond was al zwaar, het aantal klimmetjes (21 – maar we hebben er eentje overgeslagen) maakte het dubbel zo zwaar! Met 58km en 950hms stonden we na meer dan 4 uur biken terug aan de wagen… Moe en meer dan voldaan!

Volgende week staat Pellenberg op het programma: 29, 39, 49 of 54km, met redelijk wat hoogtemeters… die tocht zal waarschijnlijk weer zijn reputatie aandoen als de “vettigste der vettigsten“! Ik twijfel nog tussen deze toertocht en een lokale rit, met de hoeveelheid offroad omgekeerd evenredig met de hoeveelheid water die nog uit de lucht zal vallen.

Ik stel voor dat zij die  naar Pellenberg willen om 8u00 aan de kerk te Weerde samenkomen, maar ik kan niet garanderen dat er veel volk zal staan. Voor een lokale rit spreken we een uur later af, 9u00 aan diezelfde kerk.

De uitrijders zochten een tocht die voldeed aan volgende criteria: redelijk wat kilometers (65, check), wat veldwegen (dubbel check) en  wat asfalt om te recupereren (triple check)… dit alles vonden we in de toertocht van Puurs (of dat dachten we toch)!

Ondanks het rotweer van de voorbije week, waren er toch nog drie andere geïnteresseerden opgedaagd. Danny verkoos nog eens een toertocht boven een lokaal tochtje… en ik moet zeggen: hij weet zijn toertochten er uit te kiezen – hoe meer modder en regen, hoe liever! En voor Raf kunnen het nooit genoeg kilometers zijn… hij deed nog eens een retourtje Puurs er bovenop, en pikte op het parcours Koen nog op.

Aan de Weerdse kerk was het nog pijpestelen aan het regenen – tijdens de tocht zelf hielden we het gelukkig grotendeels droog! Goed georganiseerd, dat allemaal wel, maar een uitdagend parcours was het niet – zoals reeds gezegd, daar waren we ook niet naar op zoek, en gedurende 61km voldeed de tocht 100% aan onze verwachtingen: een goede wintertraining op niet al te vettige ondergrond…

Raf verteerde dit allemaal als een goed gerodeerde Massey Ferguson, ik was eerder een gepensioneerd Brabants trekpaard… tot we aan die laatste vervloekte dijk kwamen: bijna een kilometer lang een 15cm dikke laag plakkerige modder, die aan de wielen bleef hangen totdat ze niet meer door het kader konden! Fietsen was onmogelijk, maar wandelen en de bike dragen was ook al geen optie – die woog 20kg extra. Het enige alternatief was de bike dwars door de modder ploegen… dit moet de traagstse kilometer uit heel mijn MTB leven geweest zijn! 🙁 En ik ben ook nog nooit zo blij geweest een vuile beek aan te treffen – zie foto!

Volledig leeg kregen we op het eind nog de keuze tussen 2km extra, langs een jeneverstandje, of rechtstreeks naar de start… we kozen voor het laatste – genoeg verrassingen gehad voor een zondagochtend!

Volgende week zondag 25 januari beginnen de uitrijders weer aan hun drieluik in het Leuvense achterland: het eerste deel speelt zich af in en rond Huldenberg! Tochten van 25, 35, 45, 55 en zelfs 65km, met traditiegetrouw de eerste echte hoogtemeters van het jaar. Om 8u00 met ingesmeerde benen aan de Weerdse kerk!

De thuisrijders vertrekken naar goede gewoonte een uurtje later: afspraak om 9u00, aan diezelfde kerk!

Na de regen van de voorbije dagen was het tochtje zoiets van: “waar gaan we niet met onze enkels en tot waar ook in de blubber moeten ploeteren“. Erpe Mere, dat wisten we uit de krant, was daarom geen optie. Ook te veel volk op de been daar, onze talenten hoeven niet al te veel kijklustigen.  Wegens een feestje en andere na-nieuwjaars verplichtingen moesten we ook op tijd thuis zijn, schoonmoeders, je weet wel!

Hier en daar zochten we de paadjes op die een zware pedaalstamp nodig hadden om er door te geraken. Met een soepele pedaaltred was het mooi vertoeven op de half-grind wegjes. Toch ook nog even het hoogste punt(je) opgezocht in de streek voor de hoogtemeters, goed voor de statistieken: 60 meter hoog, ’t is niet veel, stoempen op die voorgenoemde dingen was wel nodig. Het Erpe-Mere gevoel nog even geproefd op de boomschorspadjes van het Prinsenbos om vanaf daar het voor het “soft” parcours” te kiezen richting Weerde.

Goed op tijd thuis voor de familie, goed op tijd om nog een pint te drinken, gezellig samen om nog een babbeltje te slaan met de vrienden en met al het andere schoon volk!

Tot zondag?

Luc

Het regende niet alleen pijpestelen, maar ook afzeggingen bij de uitrijders… zondag een nieuwe poging: met de fiets of de wagen naar Puurs, voor een tocht van 30, 48 of zelfs 65km. Vertrek om 8u00 aan de kerk te Weerde – mogelijk vertrekken de mannen die met de fiets gaan iets vroeger.

De thuisrijders vertrekken een uurtje later, om 9u00.

De ene weerman zegt regen- en sneeuwbuien, de andere houdt het bij meestal droog en af en toe een sneeuwvlok, maar over één ding zijn ze het eens: het zal koud zijn, dus doe uw thermisch ondergoed en uw geitenwollen sokken aan!

Geen nieuws op de webstek, dus trok den deze op kousevoeten naar de kerketoren om de eenzamen op te vangen. Een week te laat om een verloren ziel op te vangen denk je dan,  in m’n hart is het altijd Kerstmis. Een kinderhand is gauw gevuld!

Eerst geen ballen te zien rond de kerk, dan enkele slingers en een ster maar op het verkeerde vehikel. Slechte keuze zou later blijken!

Meestal komen er slechte mensen uit een camionnetteje gesprongen, slechte bedoelingen, je weet wel. Deze zagen er vredelievend uit en vooral, ” ze kwamen van verre”!

Na de regenval van de dag ervoor was het uitkijken op het terrein, na een korte kennismaking viel het erg goed mee. Een beetje slibberig maar tof om te rijden. Enkel het hellebos had last van zeeverschijnselen. Geen strandballen of kastelen, wel een zeebreed watervlak. Om geen natte voetjes te krijgen moet je echt geen Mozes heten, de gids volgen is soms genoeg!

Zondag 11 januari kom ik zeker langs de kerk om 9 uur, een feestje om 12u noopt me wel van om elf uur er terug te staan. Wie gaat deze 2 uur bike uitnodiging aan???!!!

Luc

Na enkele weken van schilderen, schuren en schrobben, een ritje of vier met de verhuiswagen naar m’n nieuwe stekje en tot slot nog een weekje werk om alle dozen uit te pakken, hoorde ik vreemde geluiden in die splinternieuwe garage… Was het de pomp van de regenwaterput? De waterverzachter (ah nee, want die moeten ze nog leveren… grmbl…  👿 )? Nee, het was mijn bike die nog eens naar buiten wou! 💡

En zo geschiedde – op een koude maar droge zondagochtend reed ik niet meer in zuidoostelijke richting naar de Weerdse kerk, maar in noordoostelijke!

Met z’n vieren – Bruno, Raf, Dimi en ondergetekende – reden we met de bike naar de Londerzeelse Palmvelden. Raf wist ons te vertellen dat de organisatoren gemeld hadden dat de plaatselijke beek gelukkig weer binnen z’n oevers was getreden… 😯  En inderdaad, de paadjes waren weer zichtbaar, al waren ze glibberig en was het soms een kunst voor de biker en de bike om niet zelf binnen de oevers van de beek te treden! En in dergelijke modderige omstandigheden is een stukje asfalt welgekomen, maar ook daar was het door de ijzel soms balanceren op een slappe koord!

Drie weken op geen pedaal meer gestampt… dat liet zich voelen. Bij de splitsing kozen Dimi en ik voor de kortere rit van 35km – die 35km met nauwelijks hoogtemeters was al zwaar genoeg. Raf en Bruno gingen nog wat spelen op de Brussegemse ploeterhellingen en reden de volle 54km uit.

Geen fris bruin patersvocht deze keer aan de finish, maar een lekker warm groen(te)vocht, om niet volledig stil te vallen tijdens het ritje naar huis. Gelukkig kwam het zonnetje eindelijk wat op sterkte, zodat het dan toch geen lijdensweg werd – moe maar voldaan, met 77 (of 92) km op de teller, konden we in onze zetel ploffen…

Bart

Volgende week zondag 11 januari kunnen de eenzame zielen, kerstballen en slingers nog eens met Luc op pad. Vertrek om 9u00, voor een tochtje van 2 uur.  Goed op tijd voor het BK veldrijden!

De ossen, ezels en andere kerstfiguren kunnen met de bike op de auto naar Bierbeek, voor 25km of 45km van het betere baggerwerk. Korte afstanden, maar dan zijn ook deze bikers op tijd voor datzelfde BK. Vertrek om 8u00!

Van donderdag tot zaterdag valt er stortregen & motregen en gaat het ook nog miezeren – zondag gelukkig weer droog, nu maar hopen dat de beken binnen hun oevers blijven!