Nadat het blijkbaar vorige week iets te modderig was (ik snap het niet maar goed) zou ik speciaal voor de kerstdagen een ritje slicks op touw zetten. Niemand die me echter geloofde aan de kerk nochtans liegen zo dicht bij het huis van God, dat is pas ketterij!

Het werd dus een ritje special voor mensen met slickbanden (Swalbedinges en consorten) en dat richting Bonheiden. Ik wist daar nog een zanderig bosje liggen en daar zou het dus droog zijn!

Na een uurtje rijden kwamen we zelfs onze “asfaltrijders met krom stuur” tegen. Iemand van dit groepje had blijkbaar dringend een pit-stop nodig. Ik dacht nog, straks vliegen die ons voorbij maar dit werd uitgesteld tot in café De Rut 🙂
En dan het boske in “Bonah”. Ik dacht, het is een klein boske, dus leg ik enkele luskes zodat we het maximum eruit kunnen halen! Luc, die stopte plots en was vastberaden dat we al 3 x over diezelfde stook aan het rijden waren. Nu, ik geef toe, uit de wiskunde blijkt dat wanneer je een “lus” maakt, je inderdaad (meestal op het einde) terug op dezelfde weg terecht komt. Anders kan men eigenlijk niet spreken van een lus  🙄 

Om alle verwarring te vermijden heb ik dus ons gereden boske in detail in beeld gebracht.  En ja we hebben wel, 89,77m om precies te zijn, over hetzelfde trackske gereden   Ja, Luc, ge wist dat dit zou komen hé. Ik weiger trouwens ook de handleiding van mijn GPS hier te posten! Misschien een workshopke “hoe brei ik luskes aan elkaar” in 2015.

Dus, wat zie je, idd 3 luskes … We kwamen dus van boven, zijn dan links afgeslagen om het eerste lusje te doen, hebben dan het onderste lusje afgewerkt, en dan de grote linkse lus  😯  😯  😈  😉

Je zou er zowaar dronken van worden. Dus wij samen naar De Rut achter een welverdiende Westmalle of Calle (ik weet het dat laatste is een wijvebierke). Het was al bij al toch weer een leuke boel!

Vanaf nu, lost ondergetekende ook een rustperiode in, maar die zal iets langer duren dan die van Sven Neys! Verplichte kerstbezoeken, nieuwjaarsbrieven gecombineerd met buitenlandse trips tussen woestijnzand en sneeuw (allé dat hoop ik toch) verplichten mij er een beetje toe.
Voor de kenners dan (@Bart) … mijn bike kader is van 7005 Superlite Aluminium, mijn skis zijn van Beech Poplar Wood met dubbele Titanium layer, en dus weinig carbon  😆  😎 Oh, en het gokgeld wordt Monopolygroen.

Volgende zondag gaan heel wat thuisrijders rijden naar Westmalle! Ze zijn het moreel verplicht want die mannen komen ook in grote getale naar de Hel! Wie mee wil, om 8:00 uur, ja 8:00 uur aan de kerk. En nee, we rijden niet tot daar! 

Geef wel eens een seintje aan de voorzitter zodat die een idee hebben wie er allemaal mee gaat. 

Ik wens u en uw familie alvast een Zalige Kerst en een gezond en sportief 2015!!!

Peter

We stonden met 12 ietwat te verkleumen aan de kerk. Nochtans was de Steven terug paraat in korte broek en een T-shirtje … Je hebt van die mannen waarvoor de winter nooit koud genoeg is. Ook Bruno was van de partij.

Ik had een “trackske” uitgestoken richting Heindonk, maar dan iets anders dan anders. In Hombeek reden we meer Westwaarts om daar wat meer velden in te duiken. Ook in Leest bleven we links van het centrum, met heel wat vette akkers tot gevolg. De “broeken” in Heindonk waren al bij al nog goed te berijden. Het venijn zat echter in de staart en die staart lag tussen Heffen en Battel. Van het jaagpad langs de Rupeldijk ging het bergaf richting Zennegat. Vettig en zompig slijk, met moeite vooruit te stampen, maar oh zo leuk. Nog efkes een dubbel saske passeren, en dan richting Weerde.

Ik zet hem alvast bij de toppers in mijn lijstje. Deze zomer nog eens overdoen!

Volgende week nog een laatste voor de feestdagen? En dan wordt het voor mij een paar weekends stil vrees ik (feesten – Las Vegas gokken – Frankrijk skiën- enz …)

De uitrijders deelden zich in twee… Dimi ging naar de Vossem MTB Classic, Raf en ikzelf sloten bij het groepje van Eli aan.

Dimi had het volgende te zeggen: schitterend parcours, zelf wat flauwer als anders, 20km/u gemiddeld!

Eli bracht ons bijna tot op het parcours van de TT te Vossem: langs Kampenhout, Nederokkerzeel en Veltem bereikten we Bertem, en via heel wat lastige klimmetjes – had er al iemand gezegd dat het er toch wel redelijk vettig bij lag – reden we door naar Leefdaal. Daar kregen we allemaal absolutie van Eli en langs vlot bollende paadjes naast de Voer reden we naar Kortenberg. Nog een laatste klim en het was met wat wind mee enkel nog binnen rijden… bijna 60km op de teller, in deze winterse omstandigheden voor de meesten meer dan genoeg!

Voor zij die de volgende weken willen gaan biken, stel ik het volgende voor:

• 21/12 => De Kerst-MTB tocht (32km-42km) te Asse – vorig jaar ploeteren, dit jaar waarschijnlijk meer van hetzelfde
• 28/12 => MTB-toertocht te Westmalle (25km-35km-45km)

Ikzelf neem de komende twee zondagen geen modderbad meer, maar een stof- en verfbad – vanaf januari stel ik dan weer een toertochtenkalender op en biken we er weer op los.

Je kan natuurlijk ook altijd met de thuisrijders mee – Peter gaat nog een laatste keer dit jaar op pad zondag 21 december om 9u00. Daarna klikt hij zijn schoenen vast in carbon latten ipv een carbon bike – maar vrijwilligers die een thuisrijders-tocht in elkaar willen steken, zijn altijd welkom!

Terug een stralende zon aan de kerk in Weerde. Je zou denken, we verwachten veel volk maar blijkbaar niet genoeg slijk voor 20+ man? Met 9 personen kunnen we zeker niet klagen, integendeel! Ik had een ritje richting Plantsoenbos in Kortenberg in elkaar gestoken. Op de TT van Kampenhout hadden we slechts een klein stukje daarvan voorgeschoteld gekregen. Daar zat meer in, zou ik zo denken, maar goed, volgens Luc zouden ze wel eens geen toestemming gekregen hebben om 1400 man door het bos te jagen? Nog een voordeel om zelf je trackskes in elkaar te steken 🙂

Via het Moorbos ging het dus richting Hellebos. Het Hellebos lag er al bij al goed bij, alhoewel Geert toch eens moest proeven hoe nat de modder wel was! Nat dus 🙂

Eens op de akkers van Erps-Kwerps ontbond Luc zijn duivels. Aan een hels tempo, vals plat, op naar Kortenberg. Het Plantsoenbos, bedekt onder een zacht tapijt van herfstbladeren, zagen we uit alle hoeken. Van boven naar onder, van links naar rechts, op en neer, en bij de laatste kuitebijter ging zowaar bij Danny het licht uit. Veel kleur viel er op zijn gelaat niet meer te bespeuren en dus drong een pitstop in het scoutslokaal zich op. De Camelback voorzien van een verse lading water, en hop terug naar Weerde.

Het terras van De Rut met zijn gerstenat deed weeral wonderen.

Slechts 3 man voor de TT te Scherpenheuvel… Misschien hadden de andere uitrijders het verkeerd begrepen, dus ik herhaal het nog eens: we gingen er niet te voet naar toe! En ook niet met de fiets ☺

Veel volk aan de inschrijving, maar het ging vlot vooruit, en tijdens het korte wachten kon Raf nog wat reclame maken voor onze TT. De mannen van MTB Okselaar zijn alvast een interessant target audience: nog voor de noppen in het slijk te duwen, slagen die al wat donkere en schuimende energiedrank naar binnen! Mochten ze dit lezen: van harte welkom, bij ons is het Westmalle van het vat!

De winter had zich alweer verstopt, en de regen was al enkele dagen met vakantie… Weer een mooi droog parcours, op enkele honderden meters na, dat na een iets te lange saaie omloop heel wat moois te bieden had: singletracks te Averbode, en korte maar stevige kuitenbijters in de dorpjes rond Scherpenheuvel. Aan de fiets weinig kuiswerk deze keer, maar wel andere miserie: de Rotselaarse nattigheid had zijn sporen nagelaten en tegen het einde van de tocht begon de ketting met de tandwielen ruzie te maken… al dat geweld deed mij in het struikgewas belanden! 😬

Na wat Plop-melk voor volwassenen, gemaakt door een Ardeens kaboutertje, konden we weer huiswaarts – Raf en ik met de auto, Bruno die kroop zonder verpinken weer op zijn bike.

Volgende week gaan we een laatste keer het parcours van onze TT verkennen. Luc en Raf leiden ons nog een keer langs alle nieuwigheden: afpijlers, controleurs en ontpijlers mogen dit dus niet missen. Afspraak zondag 30 november om 9u00 aan de kerk te Weerde!

Wat een volk aan de kerk, … liefst 22 man uit alle windstreken streken daar neer, nochtans het weer was niet veel belovend. Of was dat nu net de reden en wou menig man en vrouw eens wat lekkere modder toestanden ipv zomers stof? Nu zat ik wel met een probleem want in het bootje was maar plaats voor 10 man dus zouden we de oversteek 2 x moeten doen.

De rit ging dus via Houtem richting Kazerne Majoor Housiau, en daar viel het eerste slachtoffer al. Alexander was de eerste, maar niet de laatste met een lekke band. Eerst het ventiel wieltje niet los krijgen en dan een nukkige velg die de buitenband niet wilde lossen. Een paar km verder was het de beurt aan Guido maar dat ging dan weer iets vlotter.  Dimitri zou het derde slachtoffer worden met weeral een nukkige buitenband.

De brug over de Woluwelaan bracht ons tot in de plezierhaven van Vilvoorde waar de overtocht met een veerpond voor het nodige verrassingseffect moest zorgen. Dat verrassingseffect was vooral bij de kapitein te merken. Een Nederlander die verbaasd uit zijn kajuit kwam kijken en zei:”wat een bende zotten krijg ik nu over de vloer”? Hij nam zowaar zijn iPad bij de hand om alles op de gevoelige sensor vast te leggen. En toen ging het volle gas richting de overkant.

In het Kollintenbos was het nog wat zoeken om wat paadjes te vinden maar dat kon zeker de pret niet drukken. We eindigden met de single track op de heuveltjes langs de Zenne en heel wat modder later was het hoog tijd om huiswaarts te rijden! Deze gaan we nog eens doen (met minder platte banden dan).

Slechts drie man was zot genoeg om met de fiets naar Rotselaar te bollen, daar een toertje van 50km af te haspelen, en weer naar huis te peddelen.

Droog maar bewolkt, dat was de voorspelling – en één van de twee was juist! 🙂 Het was dus niet droog… onder zachte regendruppels naar Rotselaar – eens ingeschreven minderde de regen gelukkig, maar al vanaf de eerste singletrack was het duidelijk: het parcours lag er vettig en glibberig bij. Viel dat in de eerste vlakke kilometers nog mee, dan was het op de Wijngaardberg – aka de Sven Nys berg – te Wezemaal serieus slingeren in de afdalingen, met de billen dicht… Hier en daar doorkruisten we ook al eens een plas waar een bootje welgekomen was… dan toch beter met de thuisrijders mee op pad gegaan?

Conclusie: de eerste echte wintertocht was er eentje om “U” tegen te zeggen – dat belooft voor de rest van de winter! En de fietsenmaker zijn kassa zal ook weer rinkelen!

Volgende week gaan de uitrijders naar Scherpenheuvel – nee, niet te voet, en nee, ook niet naar den basiliek – maar naar de sporthal waar de startplaats van de toertocht (25-39-48km) van MTBC Messelbroek gelegen is. Afspraak zondag 23 november, 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders die pakken misschien de bike, maar misschien ook weer een ander transportmiddel – de trein, het vliegtuig, de vrachtwagen? Benieuwd? Om 9u00 aan diezelfde kerk.

Alweer een grote bende bikers aan de kerk te Weerde. Eerst nog even allen samen op de foto met onze nieuwe spandoek – gelukkig was er Guido (nu nog zonder uniform) om op ’t knopke te duwen zodat alle mannekes met uniform er op stonden.

De foto was nog maar net genomen, de eerste trappen op de pedalen waren nog maar net gegeven, en waren we Ronny al kwijt!? Nu ja… Ronny die kent gewoon de snelste weg over het asfalt, of de snelste weg naar zijn zetel?

De rest mocht alweer van een specialleke van Peter (of Luc?) proeven: iets beek-achtig tussen twee velden, nauwelijks te berijden… Eenmaal aan de inschrijving zagen we Ronny al staan – hij was dan toch niet in zijn zetel gaan genieten van de rust terwijl vrouw en zoon aan ’t biken waren!

De meerderheid hield het bij 30km, maar een zestal dapperen kozen voor de langste afstand. Na de eerste pitstop zat de rek al op dit groepje: ik mocht als eerste lossen – die aangepaste wijnen bij het gastronomisch menu van de avond er voor, waren niet echt aangepast aan een ritje met de mountainbike…

Altijd een goede organisatie daar in Humbeek, maar zo’n editie zonder modder maakte dat het dit jaar een light parcours was – nu ja, de (on)aangepaste wijnen hadden het voor mij zwaar genoeg gemaakt…

Volgende week: MTB Rotselaar! Afstanden van 25, 36, 50 en zelfs 65km, richting Hagelandse heuvels. Afspraak zondag 16 november om 8u00 aan de kerk te Weerde.

De thuisrijders gaan weer zelf op zoek naar de mooiste paadjes, en vertrekken om 9u00.