Zondag was het niet veel soeps aan de kerk. Met dit mooi zomerweer in België had precies iedereen nog vlug een last minute geboekt.  Resultaat, alleen de ouwe garde stond present, Luc, myself and I. Luc twijfelde nog om met de madammen mee te rijden maar een tochtje Bertem Bos deed hem toch op andere gedachten brengen. Gelukkig maar, anders had hij zijn handen moeten vuil maken om een liefdevol bandje te wisselen 

Niet dus, hij ging de uitdaging aan, en wij dus met twee op stap. Ik beloofde hem wat nieuwe weggetjes en het tempo werd direct wat opgedreven.

Via het Hellebos ging het naar Kwerps, zo richting de Molenbeek vallei. Onbekend terrein voor de Luc maar oh zo mooi.

De Molenbeekvallei is een gevarieerd natuurgebied met broekbossen, moerassen, vijvers, rietland en de jongste jaren opnieuw schrale graslanden. De Molenbeek volgt er gedeeltelijk haar natuurlijke loop en gedeeltelijk een door mensenhanden opgetrokken en rechtgetrokken loop in functie van de watermolens, die erop gebouwd zijn. Ook de leibeken in de komgronden werden door de mens gegraven om het kwelwater af te voeren (bron: natuurpunt.be) 

Van daaruit ging het via het Terbankbos richting Bertem bos. Steile klimmekes, single tracks in het bos, puur genieten. Allen vrees ik dat de oversteek met de Bosstraat straks verder ingepalmd wordt door de kasteeleigenaar. Heel wat bomen werden geveld en nieuwe afsluiting werd aangelegd, resultaat, wat wringen door de netels om de “stijle” afdaling te bereiken.  Eens beneden was het ploeteren door de modder en de stenen, maar de pret kon niet op. Van daaruit terug bergop richting Belgocontrol Radar. We dachten dat dit het hoogste punt zou zijn maar nee, die staat precies op 90m hoogte, terwijl we 100m hadden overschreden in het bos. Na 45 km was mijn drinken op en ook mijn vat was ver af.  De laatste 5 km dus op karakter naar huis maar al bij al weeral een geslaagd toerke.

Volgende week wordt er niet gereden wegens georganiseerde toertocht richting Gent. Het wordt dus 7 september en dan spreek ik af met een vriend en kandidaat MTB’er aan de kerk. Het wordt dus een rustig ritje en misschien moeten we ons wel in een groepke opsplitsen.

Tot dan?

Peter

Iedereen is zowat in chill mode, de ene zit in Zwitserland, de andere in Nederland, nog andere werken gewoon in de tuin of doen lekker niks. Vandaar meestal weinig volk aan de kerk maar de pret is daardoor niet minder. Wat ook opvalt, sinds de introductie van Lucs zijn Granville tussenmaat (650B aka 27,5), is dat iedereen precies een nieuwe 650B aanschaft 🙂 

Williers, Merida’s, Bulls, in alle geuren en kleuren, zelfs Kathleen vond dat ze niet kon achter blijven bij al dat moois.

En rijdt het nu beter of is het gewoon een marketingstunt om je met iets nieuws op te zadelen? Wel, het feit dat je gewoon al vindt dat het beter rijdt doet je wellicht ook beter rijden 🙂 Ik keer alvast niet terug naar die ietwat kleinere wielen.  Op 3 augustus reden we dus nog eens naar Haacht, ideaal om de beentjes nog wat los te rijden voor het vertrek naar Zwitserland van voorzitter en ondervoorzitter.  22 Graden, blauwe lucht, ideaal dus! Echter bij een rechtse bocht wilde Vincent toch links met als gevolg een C’dale op een Granville, en een platte band, en een wat geplooide jant, tot gevolg. Luc moest dus voor zijn vertrek naar Swiss nog een fietsenmaker vinden om de slag eruit te halen.

Nog iets nieuws bij die 650B tjoepleskes. Die vullen ze nu niet meer op met hechtvloeistof maar met een spons, dat rammelt minder blijkbaar. Op vlak van efficientie moet er hier en daar echter nog wat bijgeschaafd worden maar alles komt goed … 🙂 Voor de details verwijs ik jullie naar Luc, want zijn geheim concept wilde hij niet prijs geven, dat is iets voor aan den toog denk ik dan. Soit, met een binnenbandje (en een goed bommeke) was het euvel snel opgelost.

Op 10 augustus waren we slechts met drie, een overgangsweek zeg maar. Of was het eerder de overgang van zomer naar herfst? Op 17 augustus was bijna iedereen terug uit vakantie. Hans wilde nog wat knuffelen met zijn madam maar voor de rest toonden zelfs Denis en Steve paraat. Steve met een nagelnieuwe Big 7 van Merida, als twee druppels water dan die van Werner 🙂 nochtans niet bij dezelfde fietsenboer gekocht. Denis had wel wat last van zadelslapte en moest dus af en toe zijn sleuteltje bovenhalen. Of was het een reden om zich toch maar een nieuwe 29’er aan te schaffen? We zullen het vlug weten …

Wind, regen, modder, alles was terug aanwezig en we vonden het nog prettig ook …

Volgende zondag 9:00 uur aan de kerk, en voor diegenen die naar Spanje vertrekken, prettige reis.

Peter

Blijkbaar lag iedereen nog in zijn bed, om de Argentijnse kater door te slikken. We waren dus met 3 aan de kerk, Luc, Geert en ondergetekende, maar dat zou de pret niet drukken. Een 3-tal jaar geleden was Luc eens afgekomen met een weddenschap, en dat zouden we nu nog eens overdoen. De weddenschap was als je al zijn weggetjes kon herkennen hij een bak Trappist zou betalen, of zoiets in die aard. Nu springen ze in open water, of rijden ze met hun bike het meer in om elkaar uit te dagen … Ik had die track nog eens opgevist en wat variaties ingestoken.

Het ging dus van Weerde over Zemst-Bos, naar Humbeek, waar de SAS-bikers naarstig de 4-uren aan het voorbereiden waren. Over het oud vliegveld ging het dan richting Grimbergen. Een rit door het Prinsenbos, het Populierendal en zo de ring onderdoor. In Koningslo maakten we een nieuwe lus door wat lijkt op een nieuw aangelegde speeltuin, met veel hoogtes en laagtes. In de achtertuin van het Militair Hospitaal Koningin Astrid moeten er ook nog wat mogelijkheden zijn, staat genoteerd alvast. Onder de brug van Vilvoorde was het pas echt leuk vertoeven, met de doorsteek naar de Drie Fonteinen. Steile trappen bergaf en een prachtig park. Via het domein van Borgt ging het dan terug richting Weerde.

Twas eens iets anders, en niemand hoefde een bak te trakteren.

Zondag zijn het de Zomerfeesten en wordt er dus te druk gefeest om te rijden. Tot over een goede week dan maar, ergens aan de kerk om 9:00 uur?