Vorig jaar een topeditie wat bezoekersaantal betreft… het zou moeilijk worden dit te overtreffen! Aan onze inzet zou het niet liggen: er werd veel werk gestoken in het vernieuwen van het parcours, alles grondig verkend, de weken vooraf heel wat vrijwilligers paraat voor de logistieke steun… Tijdens het afpijlen zag het er goed uit – heel goed zelfs: een bijna kurkdroog parcours en aangenaam winters bikeweer!
Maar Koning Winter moest toch even komen tonen waarom hij koning is: de nacht voor onze tocht geselde hij het parcours met regen, hagel en sneeuw – zelfs donder en bliksem mocht niet ontbreken!
De controle van het parcours om 6u30 was donker, koud en nat… maar als je daarna dan even staat op te warmen bij een goed bakje troost in de Weerdse chalet, en een hoop enthousiaste bikers ziet toestromen, weet je dat het goed komt! En jawel, al dat enthousiasme deed af en toe het wolkendek openscheuren om een scheutje zon binnen te laten – en op een regenboogje meer of minder werd er ook niet gekeken.
Op het parcours was het ondertussen lekker glad: de eerste helling van de dag, naast de spoorlijn, deed menig biker voet aan grond zetten…
Bij de eerste splitsing koos een groot aantal toch nog voor de langste afstand (47 of 58km): zij kregen een eerste technische strook te verwerken naast de Zenne, om zich aan de Eglegemvijver te Hombeek weer bij hun collega’s van de kortere afstanden te voegen. De hele bende trok via de Zennedijk weer naar Weerde, waar de marathonrijders al een eerste keer aan het buffet mochten aanschuiven in Ons Huis.
De mannen, vrouwen, dochters en zoontjes met mama en/of papa – iedereen welkom bij ons – op de kortere afstand moesten eerst nog langs Schiplakenbos, alvorens te kunnen genieten van een kop soep of een lekker stuk koek.
Ondertussen trokken de marathonrijders naar het Witte Kinderbos en zelfs het Hellebos (58km), om via het Snijsselsbos en Schiplakenbos een tweede maal de energievoorraad aan te vullen – en het was nodig…
Na nog even een kasseistrook (een gevoelig onderwerp) en wat beukwerk langs de vaart, begonnen alle deelnemers samen aan hun doortocht door het Blosodomein te Hofstade: singletrack, wat technisch op en af, en een stevige zandstrook… geen wonder dat de seingevers bij de overstreek na het domein alleen maar lachende gezichten zagen… of zou dat gelegen hebben aan de gekke muts van één van die seingevers? 😉
Nog even doortrekken of uitbollen langs de Weerdse visvijver en in de chalet lag de zwarte of witte pens reeds te wachten, om doorgespoeld te worden met een donker of blond geestrijk vocht uit Westmalle!
De lovende commentaar – op het nieuwe parcours, de uitstekende bepijling, de rijkelijke bevoorrading, de goede omkadering – die je op forum.mountainbike.be kan lezen in het topic over onze VTT, doet meer dan deugd! Bedankt aan alle 856 bezoekers en de organisatoren en vrijwilligers om er weer een uitstekende editie van te maken!
P.S.: Ook Het Nieuwsblad was er bij: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLPVA_20121202_002
Verslag VTT 2012.
“Foei, wat een weer”, bromde de beer.
“Ik blijf thuis”, piepte de muis.
De vos zei: “ Regen ? daar kan ik wel tegen !”
“t Is om te huilen”, krasten de uilen.
“En dan die wind”, zei het eekhoornskind.
“t Is bar en slecht”, tikte de specht.”
Maar de haas, die guit,
ging doodgewoon uit!
Hij nam een blad en legde dat,
over zijn oren en werd niet nat !
Toen onzen Philip op zondag 2 Dec. om 7u de gordijnen opentrok, kwam hij met een diepe zucht terug op het bed zitten. Fietsje klaar, drinkbusje vol, maar het slaapkamerraam vol gesmolten koude sneeuwdruppels. Nog even van het zitje in een ligje op het bed. Om na een kleine soes door de wimpers en het slaapkamerraam toch een zonnestraaltje te ontwaren.
Fietsje klaar, drinkbusje klaar ..en onze Philip naar Weerde.
Omdat diene “van ons” nooit vuil mag thuiskomen moet hij eerst de afspuitstand gaan controleren. Met een waterlus en 14 spuitslangen is dit geen probleem. Na een SMS’ je, 20 jaar na het eerste ooit verzonden, nog even een nazicht van de douches en de temperatuur van “den” Trappist, ons Philippeke verdraagt geen warm bier! Toen mocht hij van mij vertrekken.
Met zijn bandjes op zijn zachtjes kon hij zich prima uitleven op de lekkere vettige tracks naast de Zenne, het traject rond de Eglegemvijver was helemaal nieuw dit jaar, een verrassende lus doorheen de kerkwegeltjes van Weerde was voor hem een openbaring! Na een SMS’ je , je weet wel, 20 jaar geleden, moest hij van mij te voet van die afdaling af, richting 45km. Zijne maat koos hier voor de kortere afstand. De 30 en 37km gaan hier voor de directe weg naar de bevoorrading in Schiplaken. Die kameraad kon hier al genieten van heerlijke warme tomatensoep, koekjes en cake.
Een spatje slijk, een regendruppel op zijn bril, wie zal het zeggen, onzen Fluppe reed rechtdoor de 58 km op. De door hem gekozen afstand ging hier wel linksaf om een leuk stuk door het Snijsselsbos te nemen. Hij dus naar het “ Hellebos” waar de “duvels” zijn noppenbanden in de smurrie trokken! Hier moest hij even terugdenken aan de warme ontvangst van de 4 dames in “ons huis”. De wafeltjes die ze aanboden waren héérlijk. Een bevoorrading dit jaar aangeboden voor de 45 en de 58km. Het is waarschijnlijk deze gedachte dat hem dreef om door het Schiplakenbos een verschrikkelijk tempo te ontwikkelen .
Ne straffe, die van ons!
In de kantine, bij een lekkere pistolet met pens, was hij vol lof over het parcours doorheen het bloso-domein, de technische tracks en het zandstrand. Het toverde mijn grote jongen om in een klein kind. Een mooi moment voor mij, want “onze” echte kleine, onze Jonas, 8 jaar, had samen met de “nonkel” de “kids” toer gedaan. Fier als een gieter kwam hij de boog van telenet onderdoor gereden. Straffe gast!
Veerle, mama van Jonas en vrouw van Philip.
Volgend jaar maken we samen een afspraak op zondag 1 Dec 2013 voor een “beter weer versie!” Bedankt voor jullie komst dit jaar en tot op één van de volgende MTB tochten.
Het KWB Weerde, Verbruggelingen-team.
gisteren dan toch maar de 58km gereden …
Ik kon nadien echt niet binnen komen wegens te modderig (ik kan dit zelfs bewijzen immers mijn vrouw heeft 2 foto’s getrokken).
In tegenstelling tot mijn ervaring met jullie rit zeg maar 5 à 10 jaar geleden, en zelfs met de organisatie van 2 jaar geleden waar ik mee geholpen heb met het bepijlen ’s zaterdags, was deze trip echt een 100% VOLTREFFER.
Inderdaad, geen enkele keer dat ik dacht van : nu laten ze me hier rijden omdat ze kms zoeken ; dit was wel zo in het verleden (bepaalde stukken toch).
Uiteraard, als 600-ste kon ik nu de stijlste hellingen niet meer al rijdend op en af (vooral zo naast de Zenne langs de E19, in het begin), maar stuk voor stuk waren de gekozen trajecten voorwaar echt uitmuntend ; vele “tracks” zelfs waar ik nog nooit zelf gereden heb (shame on me).
Als ik dan toch het mooiste stukje parcours moet kiezen : datgene dat de 58km die-hards apart moesten rijden … echt heel mooi.
Kortom, een dikke pluim voor de hele organisatie.
Wat mij betreft : houden zo, deze route.
Jan
ps: mocht ik een gps-garmin kopij kunnen krijgen voor persoonlijk gebruik, graag.
Toffe tocht zeker het stuk over het strand
Maar waar vindt ik de foto’s van op het strand
Tot volgend jaar
Beste,
Alle gelukte foto’s staan op deze site onder fotogalerij. Bart heeft er veel op het strand getrokken.
Het voorspelde daags voordien slechts een rit tussen Hemel en Aarde te worden. Hoe jullie het flikken qua weer weet ik niet, maar het was naar jaarlijkse gewoonte weer echt de ‘Hel van Weit’ ! We deden de 59km. De loodzware toer werd echter verzacht door een puike organisatie : duidelijke bewegwijzering, een zeer mooie toer (alhoewel ik hier 42 jaar woon…veel wegskes nog nooit gepasseerd…), lekkere energierijke bevoorrading, enz. Awel, het was tof !
En onze buren hebben waarschijnlijk ook ‘genoten’ van een afspuitshow op onze oprit…en niet alleen van mijn fietske… 🙂
Tot volgend jaar !